အိုးစားကြဲေသာအခါ(ဒုတိယပိုင္း)

" ေမ့အတြင္းပစၥည္းေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္လဲ ၊ ညည္းတို႔ယူထားလား "

" ၾကံၾကံဖန္ဖန္ . . . ေသတၱာထဲကဟာအကုန္ပဲ "

" မညာနဲ႔ ၊ ဒီေလာက္မကဟာအကုန္ပဲ "

" မရွိဘူးမေျပာနဲ႔ ညည္းက အေမနဲ႔ေနတာ "

ႏွစ္ေယာက္သားႀကိတ္ႀကိတ္ ႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာ မိခင္ႀကီးရုပ္အေလာင္း မီးစက္ထဲေရာက္သြားတာေတာင္ သိၾကဘူး ၊ ပရိသတ္သူတို႔ဘက္လွည့္လာမွ အရွိန္သတ္သြားၾကတယ္ ။ ပြဲကေတာ့မျပတ္ေသးဘူး ၊ ဆက္ထြက္ဦးမယ့္ပံုပဲ ။ က်ဳပ္လည္း သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး သံေဝဂရမိတယ္ ၊ က်ဳပ္အလွည့္က် ဒီလိုမျဖစ္ရေအာင္ ပစၥည္းစားရင္းလုပ္ၿပီး ေပးထားလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားေတြမိတယ္ ၊ လူေတြကိုၾကည့္ၿပီးက်ဳပ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ပ်က္မိတယ္ ။ မီးစက္ရဲ႕ေနာက္နားဘက္ကို ေရႊ႕လွမ္းလာမိတယ္ ။ နံရံတစ္ခုမွာမွီေနမိတယ္ ။ လူေတြကိုၾကည့္ရင္း က်ဳပ္ေမာလာသလိုပါပဲ ။ က်ဳပ္ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး အဓိပၸါယ္မဲ့ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္ ။ အလို . . .ထူးဆန္းေလစြ ။ လူႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ မ်က္ႏွာက်က္မွာ မွီကပ္ေနရာက က်ဳပ္ကိုၿပံဳးျပတယ္။ သူမ်က္ႏွာက်က္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရပ္တည္ေနပါလိမ့္ ။ လူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ က်ဳပ္ကို အသိအမွတ္ျပဳႏႈတ္ဆက္တာ သူတစ္ေယာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္ကိုေမးေငါ့ျပတယ္ ၊ သူျပရာဘက္ကို က်ဳပ္လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ၊ အေလာင္းတစ္ေလာင္းကို မီးစက္ဆီ တြန္းလာၾကဖို႔ လုပ္ေနတာပါ ။ တစ္ေယာက္က ေရအိုးေလးကို ပစ္ခြဲလိုက္တယ္ ။

ဟင္ . . . ေရအိုးခြဲတာ က်ဳပ္ဘႀကီးပဲ ။ က်ဳပ္အေဖရဲ႕အစ္ကိုေလ ဘယ္သူမ်ားေသလို႔ပါလိမ့္ ၊ က်ဳပ္ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္ ။ ဟင္ . . . ေဖနဲ႔ အေမပါလား ၊ ေမကမ်က္ႏွာကို လက္ဝါးနဲ႔ အုပ္ငိုေနၿပီး အေဖက အနားကေန ထိန္းထားေပးေနတာ ။ အေလာင္းရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ က်ဳပ္ဇနီးနဲ႔ သားသမီးေတြ ပါလာေသးတယ္ ၊ က်ဳပ္အံ့ၾသမိတယ္ ၊ ဘယ္သူေသလို႔ လိုက္ပို႔ၾကတာပါလိမ့္ဆိုၿပီး သူတို႔ဆီ ေျပးသြားမိတယ္ ။

" ေဟ့ . . . . သက္ "

ဇနီးသည္ကိုလည္း လွမ္းေခၚလိုက္တယ္ ၊ မၾကားဘူး ။ ငိုၿမဲငိုေနတယ္ ၊ ေသာကနဲ႔မို႔ မၾကားတာပဲလို႔ ယူဆလိုက္မိတယ္ ။ အေဖ့ကိုဆက္ေခၚလိုက္မိတယ္ ။

" အေဖ . . . အေဖ "

အေဖကလည္းမၾကားျပန္ဘူး ၊ အေမ့ကိုေခ်ာ့ေနၿမဲပဲ ။ လွည္းေပၚက ရုပ္အေလာင္းကိုေတာ့ မီးစက္ဆီတြန္းယူသြားၾကၿပီ ။ ဘယ္သူမ်ားေသလို႔ပါလိမ့္ ၊ တစ္အိမ္သားလံုး ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ လိုက္ပို႔ေနၾကတာဆိုေတာ့ မိသားစုထဲကပဲလို႔ က်ဳပ္ေတြးလိုက္မိတယ္ ။ က်ဳပ္လူၾကားတိုးေဝွ႔ၿပီး အေလာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ က်ဳပ္နဲ႔ခြၽတ္စြပ္တူတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ ။ မီးစက္ေပါက္မွာ ရပ္ထားၿပီး သက္နဲ႔ကေလးေတြးက ကန္ေတာ့ၾကတယ္ ။ ရွိဳက္ရွိဳက္ငိုေနတဲ့အေမ့ကို
အေဖက . . . . " စိတ္ထိန္းပါကြာ " လို႔ ငိုသံပါႀကီးနဲ႔ေျပာေနတယ္ ။
က်ဳပ္နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အားလံုး စိတ္ဆင္းရဲေနတာ က်ဳပ္မၾကည့္ရက္ဘူး ။

" ေဟ့ . . . .ေဟ့ . . . .ငါမေသဘူး ။ ဒီမွာပါကြာ " လို႔ေျပာလိုက္မိတယ္ ။

ဘယ္သူမွာၾကားဟန္မတူဘူး ၊ ငိုၿမဲ ၊ ရွိဳက္ၿမဲ ၊ ပူေဆြးၿမဲပါပဲ ။ မီးစက္တံခါးက ဟလာၿပီး လွည္းကိုမီးစက္ထဲတြန္းသြားၾကတယ္ ။ က်ဳပ္အလန္႔တၾကားေအာ္ဟစ္မိလိုက္တယ္ ။

" မလုပ္နဲ႔ . . . မလုပ္နဲ႔ . . . က်ဳပ္မေသဘူး ။ ဒီမွာရွိတယ္ "

လွည္းတြန္းလာတဲ့ ေရးေဝက ဝန္ထမ္းေတြလည္း မၾကားျပန္ဘူး ၊ မီးစက္ထဲသြင္းဖို႔ လုပ္ေနၾကၿမဲပဲ။

" မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔ . . . . မင္းတို႔မွားေနၿပီ "

က်ဳပ္ သိမ္းႀကံဳး ေအာ္ဟစ္မိတယ္ ။ က်ဳပ္ သိပ္ေၾကာက္ေနမိတယ္ ၊ မီးေတြထဲက က်ဳပ္ အေၾကာက္ႀကီးေၾကာက္တဲ့ နံပါတ္ ( ၁၂ ) ေျမာက္မီးထဲကို က်ဳပ္မဝင္ခ်င္ဘူး အို . . က်ဳပ္ ဘယ္မီးစက္ထဲကိုမွ မဝင္ခ်င္ဘူး ။ လွည္းေပၚကလူဟာ က်ဳပ္တဲ့လား ။ ဒါေၾကာင့္ သက္တို႔ ၊ အေဖ တို႔ အေမ ငိုေနၾကတာလား ၊ ဒီလိုဆို မငိုၾကပါနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ ။ က်ဳပ္ ေသမွမေသဘဲ ၊ ဒီမွာရွိေနတယ္ေလ ။

" သား . . . . ဒီမွာပါ ေဖေဖရဲ႕ "

က်ဳပ္ရင္ဘက္ကို ပုတ္ျပေပတယ့္ ေဖေဖ ဂရုမစိုက္ဘူး ။

" သက္ . . . မငိုပါနဲ႔ ၊ ကိုယ္ဒီမွာရွိပါတယ္ "

သက္ကလည္း ဂရုမစိုက္ဘူး ၊ သူဟာသူငိုၿမဲငိုေနတယ္ ။

" သား . . . သမီးမငိုၾကနဲ႔ေတာ့ ၊ ဒီမွာေဖေဖရွိတယ္ "

သားနဲ႔သမီးနာကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလ ေျပာလိုက္တယ္ ၊ သားကေတာ့ အငိုမပ်တ္ဘူး ။ သမီးကေတာ့ အငိုရပ္ၿပီး နားစြင့္ဟန္ျပဳတယ္ ၊ က်ဳပ္ သိပ္ဝမ္းသားသြားတယ္ ။ က်ဳပ္ေျပာတာကို သမီးၾကားတယ္ သမီးသိတယ္ ။ က်ဳပ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ သမီးေလးက က်ဳပ္ေျပာတာကို ၾကားတယ္ဆိုၿပီး က်ဳပ္ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္မတတ္ ဝမ္းသာသြားတယ္ ။ သမီးရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားေလးက လႈပ္လာတယ္ ။ သမီးအသံေလးကလည္း တိုးတိုးေလး ။

" ! @ # $ % ^ & * ^ # ^ & * # # $ ! @ $ ^ @ ! "

က်ဳပ္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး ။ တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္တင္းသြားသလိုပဲ ။ သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး က်ဳပ္ ဝမ္းနည္းလာတယ္ ။ က်ဳပ္ ေနာက္ဆံုး သတိထားလိုက္မိတာကေတာ့ က်ဳပ္ . . . က်ဳပ္လည္း သူတို႔နည္းတူ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးနဲ႔အုပ္လို႔ ငိုေၿကြးေနမိတယ္ ဆိုတာကိုပါပဲ ။ ။