ကာလညတစ္ည . . . ။
လကြယ္ညျဖစ္ၿပီး ၾကယ္တစ္ခ်ိဳ႕တေလသာရွိသျဖစ္ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး
ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနသည္။ တိမ္ညိဳတိမ္မည္းမ်ားက ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနသည္။ တိမ္ညိဳတိမ္မည္းမ်ားက တေရြ႕ေရြ႕ေမ်ာလြင့္ေနၾကသည္။
" အူး . . .၀ူး . . . ၀ူး "
မနီးမေ၀းမွ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူလိုက္ေသာ ေခြးအူသံေၾကင့္ ကင္းတဲေပၚတြင္ မီးကင္းေစာင့္ေနေသာ
ေအာင္ဘမွာ ၾကက္သီးေမြးညင္းထကာ ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားသည္ ။
" ဟင္ "
ေအာင္ဘ အလန္႔တၾကား ေရရြတ္လိုက္၏ ။ အေမွာင္ထဲတြင္ သူ႔ထံသို႔ တည့္တည့္ေလွ်က္လာေသာ အရိပ္မည္းမည္းႀကီး ႏွစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္ ။
သရဲေၾကာက္တတ္ေသာ ေအာင္ဘတစ္ေယာက္ ေနစရာမရွိေတာ့ ။ မီးဖိုရန္စဥ္းစားမိေသာ္လည္း
ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္ ကင္းတဲေပၚမွ ေအာက္သို႔လည္းမဆင္းရဲ ။ ၾကက္သီး မ်ားတဖ်န္းဖ်န္း ထလာၿပီး
အေပါ့သြားခ်င္ သလိုလို အေလးသြားခ်င္ သလိုလို ျဖစ္လာသည္ ။
အရိပ္မည္းမည္းႀကီး ႏွစ္ခုက သူ႔ထံသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ေလွ်ာက္လာေနဆဲ ။ ေအာင္ဘ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲေပၚလာသမွ် ဘုရားစာကို အၿမီးအေမာက္မတည့္စြာ တဖြဖြရြတ္ေနမိ၏ ။ စြတ္က်ယ္လက္ျပတ္ႏွင့္
ကိုယ္ကိုလည္းက်ံဳေကြးထားမိသည္ ။့္
အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာေအာင္ ရြတ္ေနမိသည္မသိ ။ ဘုရားစာရြတ္ရလြန္းသျဖင့္ ပါးစပ္မွ အျမွဳပ္ထြက္မတတ္ ေမာလာ၏ ။ ေအာင္ဘမရဲတရဲျဖင့္ မ်က္လံုးအစံုကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လိုက္သည္ ။ ခုနက
သူေတြ႕ျမင္ေနရေသာ အရိပ္မည္းမည္းႀကီး ႏွစ္ခု ဘယ္ေရာက္သြားၿပီည္ ။
အရိပ္မည္းမည္းႀကီး ႏွစ္ခုကား ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္သြားေလၿပီ ။ ေအာင္ဘ စိတ္သက္သာရာရစြာျဖင့္
ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္၏ ။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ။ ငါ မ်က္စိအျမင္မွားတာပဲျဖစ္မယ္ ။
အေတြးမဆံုးခင္မွာပင္...........
ဘတ္ ! ! !
အား..............ကယ္ၾကပါဦးဗ် ! ! !
No comments:
Post a Comment